Podstawową metoda diagnostyki alergii skórnej, są alergiczne testy skórne (ATS). Zanim jednak zostaną one wykonane, bardzo ważny jest wstępny wywiad lekarski z pacjentem. Pozwoli to nie tylko zaoszczędzić czas, ale przede wszystkim, dobrać najlepszą metodę. Alergenów jest tak duża liczba, że bez tego, byłoby to bardzo trudne.
Główne metody diagnostyki alergii skórnej
Do najczęściej stosowanych metod w diagnostyce alergii skórnej, należą:
Skórne testy punktowe
Nazwa tych testów pochodzi od sposobu, w jaki aplikuje się alergeny na skórę. Skórne testy punktowe (STP), stosuje się przede wszystkim u chorych, z podejrzeniem reakcji typu natychmiastowego.
Przydatne są do zdiagnozowania następujących typów alergenów:
- powietrznopochodne – pyłki roślin,
- roztocze kurzu domowego,
- sierść zwierząt,
- grzyby pleśniowe,
- alergeny odpowiedzialne za alergiczne oraz całoroczne zapalenia spojówek i błony śluzowej nosa, a także astmę,
- pokarmowe.
Naskórkowe testy płatkowe
Stosowane są w celu zbadania kontaktowej reakcji immunologicznej na związki chemiczne, z którymi pacjent zwykle styka się w swoim codziennym życiu. Dotyczą głównie różnych odmian wyprysku, w tym szczególnie wyprysku kontaktowego.
Badania z krwi
To jedno z podstawowych badań laboratoryjnych, które wykonuje się w sytuacji podejrzenia reakcji natychmiastowej. Jego celem jest oznaczenie we krwi pacjenta, przeciwciał IgE. Badanie krwi, ma duże znaczenie zarówno przy kwalifikacji chorego do odczulania, jak i w przypadku osób, które z powodu choroby, nie mogą odstawić leków i nie można przeprowadzić u nich skórnych testów punktowych.
Ponieważ prawidłowy poziom przeciwciał IgE zależy od wieku pacjenta, ten rodzaj badania, wskazany jest również w przypadku pacjentów najmłodszych.
Diagnostyka alergii skórnej – inne metody
Poza tym, w diagnostyce alergii skórnych, stosuje się również inne metody.
Oto one:
- testy skórne prick-by-prick – alergia pokarmowa,
- atopowe testy płatkowe (APT) – alergeny wziewne i pokarmowe w AZS,
- testy śródskórne (IDT) – nadwrażliwość na leki i jady owadów błonkoskrzydłych,
- testy skórne z surowicą autologiczną (ASST) – pokrzywki,
- testy półotwarte – nadwrażliwość opóźniona,
- testy skaryfikacyjne – antygeny nanoszone są na plecy lub skórę na przedramieniu,
- próby lub testy ekspozycyjne, w tym inhalacje aerozoli z danym alergenem – po ich wykonaniu, bada się określone reakcje.