Kriochirurgia jest metodą leczenia, która polega na niszczeniu zmienionych chorobowo komórek. Dokonuje się tego przez zamrożenie ich za pomocą cieczy kriogenicznych, między innymi ciekłego azotu. Stosowana jest jako kriomasaż (przy zamrażaniu zmian powierzchownych) i kriodestrukcja (przy zmianach głębszych).
Wskazania
Kriochirurgia stosowana w leczeniu skóry, ma bardzo szerokie zastosowanie. Wskazana jest przy leczeniu między innymi:
- brodawek wirusowych i łojotokowych,
- opryszczki zwykłej,
- koloidów i blizn przerosłych,
- łysienia plackowatego,
- półpaśca,
- rogowaceń,
- naczyniaków,
- owrzodzeń żylnych podudzi,
- toczenia rumieniowatego,
- trądziku pospolitego i różowatego,
- świerzbiączek,
- włókniaków,
- ziarniniaków,
- znamion i plam,
- niektórych zmian nowotworowych,
- raka u chorych zakażonych wirusem HIV lub wirusem żółtaczki.
Opis zabiegu
W zależności od typu i stopnia zaawansowania zmian skórnych, kriochirurgia ciekłym azotem może być przeprowadzona na trzy różne sposoby:
Metoda kontaktowa (aplikacyjna)
Używana jest w przypadku zmian wielkości od punktowych do średnicy kilku centymetrów, znajdujących się w trudno dostępnych miejscach. Stosuje się w niej krioaplikatory zamknięte, wykonane z metalu.
Deep steak (doogniskowa)
Wykorzystywana do eliminowania zmian łagodnych i płytkich. Tkanki zamrażane są za pomocą tamponów zanurzonych w ciekłym azocie.
Spot freeze (natryskowa)
Stosowana jest do zmian nie większych, niż 2 centymetry średnicy. W metodzie tej wykorzystuje się natrysk, kierowany z dyszy aparatu chłodzącego, umieszczonej ok. 1 cm nad zmianą skórną.
Częstotliwość zabiegów
Ze względu na to, że zabieg należy do bezpiecznych, można powtarzać go wielokrotnie, w zależności od potrzeby i rodzaju schorzenia.